مگر یک زبان و دو لب به تو ندادیم؟
مگر یک زبان و دو لب به تو ندادیم؟
خداوند در آیه ۳۶ سوره مبارکه اسراء می فرمایند:
«إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤادَ کُلُّ أُولئِکَ کانَ عَنْهُ مَسْؤُلاً»؛
گوش و چشم و دل، هر یک مورد سؤال قرار خواهند گرفت.
تصور کنید روزی در مجلسی با دوستان و آشنایان در حال صحبت هستیم و صدایمان را ضبط می کنند؛ اگر بعدا این صدا را برای خودمان بگذارند، چه احساسی به ما دست می دهد؟
آیا احساس سربلندی می کنیم؟
اگر این صوت را در روز قیامت به ما نشان بدهند، می توانیم بگوییم من تا به حال حرف بیجا نزده ام؟ می توانیم بگوییم همه حرف هایم درست بوده؟
اگر در دادگاه بگذارند چطور؟ آیا حاضریم بگوییم این حرف من است؟
انسان باید خیلی مراقب کلامش باشد. بعضی ها خیلی راحت صحبت می کنند. همه چیز که به زبانشان می آید، می گویند.
خداوند در قرآن می فرماید:
«وَ لِساناً وَ شَفَتَیْنِ»؛ و یک زبان و دو لب (به تو ندادیم)؟! (آیه ۹ سوره بلد)
یعنی به شما لب دادیم تا زبانتان را زندانی کنید.
داستانک:
طلبه ای از دنیا رفت چون او را در خواب دیدند: پرسیدند: حالت چطور است؟
او گفت :مواظب اعمال و گفته های خود باشید ، زیرا حساب و کتاب خدا بسیار دقیق است.
روزی که باران می بارید من گفتم: به به عجب باران به موقعی !
هنوز سر آن یک جمله گرفتارم و به من می گویند :مگر خدا کار بی موقع هم انجام می دهد؟
